Engeland. Noord en zuid gedeelte. Pinkerton 1812

Twee grote kaarten die samen Engeland vormen van John Pinkerton. De afm zijn 83 x 57 cm.

John Pinkerton (1758-1826) was een Schotse literatuurcriticus, historicus, dichter en geograaf.  Vanaf zijn twaalfde volgde hij thuis in Edinburgh onderwijs, omdat zijn vader had geweigerd hem naar de universiteit te sturen.  Zijn vader deed  John in de leer bij een advocaat, William Aytoun, maar de jongen hield niet van de advocatuur.  In zijn vrije tijd schreef de jongeman poëzie en verzamelde Schotse ballades, die hij probeerde te publiceren.  Na de dood van zijn vader verhuisde Pinkerton in 1781 naar Londen, om dichter bij de levendige literaire scene te zijn.

Pinkertons eerste publicaties waren verzamelingen ballades.  Een collega-criticus ontdekte echter dat Pinkerton verschillende van de ‘oude’ gedichten had vervalst en beschuldigingen tegen Pinkerton had gepubliceerd in het Gentleman’s Magazine.  Gedurende de jaren 1780 publiceerde Pinkerton poëzie, werken over numismatiek en historische werken.  Hij correspondeerde met Sir Walter Scott, Horace Walpole en Edward Gibbon, maar de meeste van zijn vriendschappen eindigden in bitterheid.  Pinkerton was een hypochonder, onorthodox op het gebied van moraliteit en religie, en een stekelige persoonlijkheid die tijdens zijn leven met verschillende vrouwen samenleefde en minstens één keer illegaal trouwde.

Na 1800 richtte Pinkerton zich op geografische werken.  In 1802 publiceerde hij Moderne Geografie, een tekst die behoorlijk populair was en in het Frans en Italiaans werd vertaald.  In 1808-1815 produceerde hij een Nieuwe Moderne Atlas, die goed werd ontvangen, gevolgd door een algemene verzameling reizen en reizen (1808-1814).  Kort na deze projecten verhuisde Pinkerton naar Parijs, waar hij woonde tot aan zijn dood in 1826.